Dag 6 - Trekking van Hile naar Ghorepani

Vandaag voel ik mij helemaal opgeknapt. Gister niks binnen gehouden dus voel ik mij niet heel energiek maar wel gezond.
De camera is stuk, kapoet, alweer! Dejavu :-(
Wat heb ik toch met camera's op reis? In Laos begaf de camera het ook ineens tijdens het mooiste stuk van mijn toenmalige reis.
Echt klote van de camera.

De ziekte van gisteren was een stressontlading. Even een dag goed ziek en daarna is het wel weer beter. Te lang geen vakantie en te veel stress en gedoe gehad.

Vandaag is de zwaarste dag van de trek. Alles gaat upway.
Het tempo zit er goed in. Vol genieten hier! Ik voel mij goed en we komen langs prachtige plaatsen.

De trekking gaat door het bos. Onderweg komenwe langs veel kleine watervalletjes, kleine dorpjes met boerderijtjes. Het heeft wat weg van Sapa - Vietnam.

De klim begint op 1.500 meter hoogte en we klimmen naar 2.800 meter. De afstand die wij wandelen is ongeveer 15 - 20 km.

Aangekomen in Ghorepani rond 3 uur. Prachtig uitzicht vanaf hier op de hoogste bergen ter wereld. Hier komt het besef goed: dit is de top van de wereld.
Er is uitzicht op onder andere Annapurna One, Annapurna South, Dhaulagiri (7e hoogste berg ter wereld) en Mount Fishtail.
Mount Fishtail lijkt op een, jawel; Fishtail. Van wat ik heb begrepen heeft nog niemand die geprobeerd heeft de berg te beklimmen het na kunnen vertellen. Volgens de lokale bevolking zit daar 'Iets'.

Ook word ik mij hier heel bewust van hoe zwaar het leven hier is. Er is werkelijk niks. Alles moet de bevolking zelf verbouwen of tillen zij naar boven.
Dat laatste valt niet mee. Met tochten door de heuvels van vele uren, door het bos en niet vergeten de enorme klim. Locals dragen geregeld 50 tot 60 kg op hun rug.

Ik koop wat souviniers en loop wat rond door het kleine dorpje. Wat locals spelen een spel wat verdraaid veel weg heeft van Mens-erger-je-niet.

Het is hier koud, onder 0. Een verwarming is er niet en de huisjes zijn van steen met golfplaten als daken.
Gelukkig is er wel vuur. Maar ook brandhout is schaars en wordt steeds schaarser.

Shanesh, mijn gids, neemt mij mee naar een mooi viewpoint. Hier zien wij de zonsondergang in dit mooie landschap.

Als wij terugkomen is het eten bijna klaar.
Wij eten met de staf van het "guesthouse", een russische toerist, haar gids, een nederlandse toerist en ook haar gids.
Daarna praten we allemaal, gekluisterd op het vuur. Daar is het warm, elder is het rond -5 a -10.

Vandaag weer vroeg naar bed, morgen vroeg op. Vanaf 6 uur willen wij gaan lopen naar Poonhill, een goed uitzichtpunt op 3.290 meter hoogte. Daar willen wij voor de zonsopkomst zijn van 7:00.

Brr mijn kamer is koud en het mineraalwater wat ik hier had staan is al bevroren.